نقش و اهمیت مداخلات روانی-اجتماعی در مدیریت بالینی بیماری‌های مقاربتی

 دکتر هومن کامرانیان، متخصص اعصاب و روان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در خصوص نقش مداخلات روانی اجتماعی در مدیریت بالینی بیماری‌های مقاربتی اظهار کرد: زمانی که بحث بیماری‌های مقاربتی پیش می‌آید، بار روانی سنگینی روی بیمار و خانواده فرد ایجاد می‌شود. در این خصوص اولین موردی که به کادر درمان مربوط می‌شود پذیرش بی قید و شرط بیمار، بدون هیچگونه پیش داوری و قضاوت و به دور از هرگونه زمینه‌های ذهنی و فرهنگی و مذهبی است، درمانگر باید بیمار را فارغ از این مسائل ببیند و در واقع از هرگونه اصطلاحاتی که به نوعی همراه با تحقیر یا سرزنش است، دوری ورزد.

وی افزود: اختصاص زمان مناسب به بیمار بدون محدویت وقت، پرهیز از هرگونه گروه بندی و تقسیم بیماران به دو گروه مقصر و بیگناه، عدم نقد رفتار بیمار یا تحقیر و برچسب زدن به او، مواردی است که به لحاظ ایجاد بار روانی برای بیمار، کادر درمان باید آن را رعایت کنند و در واقع درمانگر با آگاهی از احساسات خود سعی نماید بدور از هرگونه نگرانی، ترس یا خشم، موقعیت و رفتار بیمار را تحلیل و مدیریت کند.

وی اظهار کرد: خانواده تنها کانون امن برای همه افراد جامعه است و گاهی خانواده ممکن است به دلیل نقص اطلاعات فردی را که درگیر بیماری مقاربتی شده از جمع خود دور ساخته و او را از کانون خانواده جدا کنند که اجتناب از این مهم میسر نمی‌شود مگر با کمک و آگاهی کادر درمان که اطلاعات درست را در اختیار بیمار و خانواده او قرار دهند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار اضافه کرد: اطرافیان باید با یک درک درست و همدلی (بدور از وابستگی) از بیمار حمایت عاطفی و روانی داشته تا از آسیب‌هایی که ممکن است به هر دلیلی، چون خشم و انتقام، به بیمار و جامعه وارد شود، جلوگیری به عمل آید.

وی در ادامه یادآور شد: ایجاد بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک، سفلیس، زگیل تناسلی، هپاتیت B و ایدز، نباید باعث بهم خوردن نظم زندگی و برنامه شغلی بیمار شود.

دکتر کامرانیان تصریح کرد: همچنان که در سیر درمان بیمار، کادر پزشکی مسئول هستند، از طرفی بیمار باید نسبت به بیماری خود اگاهی درست را دریافت کند و با کنترل احساسات و تعادل از وابستگی عاطفی به درمانگر اجتناب ورزد.

وی گفت: همانطور که تاکید ما حمایت همه جانبه درمانی و مشاوره‌ای از بیمار است، اما نباید بیمار درگیر احساس گناهکار بودن از سمت اطرافیان شود. استفاده از اصطلاحات ناخوشایندی چون “این حق شماست”، “این مجازات کار‌های بد شماست”، جز خسته کردن بیمار، ایجاد افسردگی و یاس و ناامیدی و آسیب به بیمار و جامعه و بروز رفتار‌های پرخطر سودی نخواهد داشت.

وی تاکید کرد: کادر درمان و خانواده باید با همدلی و به دور از هرگونه قضاوت و پیش داوری ذهنی و برخورد درست و با رعایت اصول اخلاق حرفه‌ای و رازداری کامل به گونه‌ای رفتار کنند که در روند درمان بیمار خللی ایجاد نشود.